ก่อนที่จะบอกว่าเกิดอะไรขึ้นใน 7 วันที่ผ่านมา ขออธิบายสั้นๆสำหรับคนที่ไม่รู้จักว่าโกะคืออะไรก่อนนะครับ โกะ ในภาษาญี่ปุ่น หรือ weiqi ในภาษาจีน หรือ หมากล้อม ในภาษาไทย เดิมนั้นถือกำเนิดขึ้นในประเทศจีน และต่อมาได้แพร่เข้าสู่ญี่ปุ่นและเกาหลีและมารุ่งเรื่องมากในญี่ปุ่น
ลักษณะเป็น กระดานเกมกระดานที่ตีเส้นตารางขนาด 19x19 และใช้ตัวหมากสีดำและสีขาวเม็ดกลมแบน การแพ้ชนะกันจะเป็นไปในลักษณะที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งสามารถยึดพื้นที่หรือล้อมฝ่ายตรงข้ามได้มากกว่ากัน และด้วยควาที่มันมีแค่ช่องตารางกับเม็ดแบนๆ ทำให้การพลิกแพลงการเดินมากได้หลากหลายและซับซ้อนมาก....... เอาสั้นๆแค่นี้ก่อนนะครับ ใครสนใจเพิ่มเติมก็ถามอากู๋เอาได้เลย
ความนี้มาถึงคิวของโครงการขอแค่ 7 วันของเราบ้าง
"ผมได้อะไรจากการขอเวลาแค่ 7 วันเพื่อเล่นโกะอย่างเดียว"
อย่างทีเคยคุยกันนะครับ เราไม่ได้ต้องการเป้าหมายยิ่งใหญ่หรือผลเป็นเลิศในการทำสิ่งนั้นๆ เพราะมันแค่ช่วงเวลาสั้นๆ 7 วัน แต่เป้าหมายหลักๆคือ ปรับพฤติกรรมการผลัดวันประกันพรุ่ง และการกลัวว่าจะเสียเวลาจนไม่เป็นอันได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน
ดังนั้นการเล่นโกะอย่างเดียว 7 วันโดยไม่ทำอย่างอื่นเลยของผมต้องบอกว่า พอไปวัดไปวาได้ครับ อยากแรกเลยคือใน 7 วันนี้ ผมแอบอู้ไปนั่งดูหนังที่เพิ่งออกมาใหม่ นั่งเล่นคอมจนถึงเวลานอน ไปถึง 3 วัน แต่ใน 4 วันที่ได้เล่นนั้น รู้สึกดีขึ้นมากครับ ทุกทีที่กลับมาบ้านเห็นกระดานมันวางจนฝุ่นเกาะ พอจะเล่นก็ฝุ่นเกาะสมองเล่นไม่เป็นไปซะแล้ว
มันทำให้การเล่นโกะกลับมาเป็นรูปเป็นร่าง คือเริ่มวางหมากแล้วคิดเผื่อหมากต่อไปได้อีกสักสองสามตา อย่างที่เคยบ้าๆเล่นเหมือนก่อน รู้สึกได้สมาธิและประโยชน์ต่างๆที่ได้จากการเล่นโกะกลับคืนมา เวลาช่วงว่างๆในช่วงกลางวัน ปกติก็จะเปิดคอมไร้สาระไปเรื่อยเปื่อย ช่วง 7 วันที่ผ่านมาก็จะพยายามอ่านเรื่องโกะ หรือดูหมากต่างๆของคนเก่งๆ
สนุกดีครับ เริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่ไร้สาระ ไม่ใช้เวลาไปอย่างไร้ค่าได้ในระดับนึง ใครที่ผ่านมาได้อ่านก็ลองเริ่มต้นดูนะครับ อย่าลืมนะครับ ขอแค่ 7 วันในการตั้งใจทำอะไรสักอย่างไม่สนว่าจะเป็นเรื่องไร้สาระแค่ไหน เอาแค่เป็นสิ่งที่เราอยากทำและไม่ได้ทำมานาน แต่ไม่ใช่ให้หยุดงานมาทำหรือหมกมุ่นกับมันเกินไปนะครับ หมายถึงให้ใช้เวลาที่ไปทำอะไรเรื่อยเปื่อยมาตั้งเป้าแต่เรื่องๆเดียวใน 7 วันไม่สะเปะสะปะ
แล้วอีก 7 วันข้างหน้าผมจะทำอะไรต่อเดี๋ยวจะมาเล่าให้ฟังนะครับไว้เจอกันใหม่